شرکت مجتمع گاز پارس جنوبی (SPGC)
این شرکت به منظور بهره برداری از بزرگترین میدان گازی دنیا در سال ۱۳۷۷ تاسیس شده است. میدان گازی پارس جنوبی، یکی از بزرگترین منابع گازی جهان است که بر روی خط مرزی مشترک ایران و قطر در عمق حدود ۳۰۰۰ متری زیر کف خلیج فارس و حدود ۱۰۵ کیلومتری سواحل ایران قرار دارد و یکی از اصلی‌ترین منابع انرژی کشور به شمار می‌رود. مساحت این میدان ۹۷۰۰ کیلومتر مربع است که سهم متعلق به ایران ۳۷۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد. ذخیره گاز این بخش از میدان ۱۴ تریلیون متر مکعب گاز به همراه ۱۸ میلیارد بشکه میعانات گازی است که حدود ۸ درصد از کل گاز دنیا و نزدیک به نیمی از ذخائر گاز کشور را شامل می‌شود.
این شرکت در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس واقع شده است. طی برنامه ریزی های صورت گرفته در قالب ۲۴ فاز، گاز این میدان به ساحل منتقل و جهت فراورش و تولید محصولات مختلف وارد ۱۴ پالایشگاه می گردد. در حال حاضر تولید و فراورش گاز فازهای ۱۰ گانه پارس جنوبی در ۵ پالایشگاه مستقل در مجاورت یکدیگر در حال انجام است. در سال های اخیر اقدامات قابل توجهی نیز به منظور بهره برداری از سایر فازهای این مجتمع در دستور کار قرار گرفته است. طی برنامه ریزی ها و اولویت بندی صورت گرفته تمرکز وزارت نفت بر بهره برداری از ۵ فاز ۱۲، ۱۵ و ۱۶ و فاز ۱۷ و ۱۸ می باشد. در سال ۹۳ بخشی از بزرگترین فاز شرکت مجتمع گاز پارس جنوبی (۱۲) وارد مدار تولید شده است. پیش بینی می شود که تا نیمه اول سال ۹۵ این فازها به طور کامل وارد مدار تولید گردند.
پالایشگاه اول (فاز اول)
این پالایشگاه در تیر ماه سال ۹۲ وارد مدار تولید گردید. طراحی، نصب و راه اندازی تاسیسات دریایی و خشکی فاز یک تحت مدیریت شرکت نفت و گاز پارس در بهمن ماه ۱۳۷۶ به شرکت ایرانی پتروپارس واگذار گردید. به منظور استخراج و بهره برداری از میدان گازی پارس جنوبی در هر فاز دو سکوی سر چاهی نصب شده است که هر کدام ظرفیت پذیرش ۱۶ چاه دارند.
پالایشگاه دوم (فاز دوم و سوم)
عملیات توسعه فازهای ۲و۳ میدان گازی پارس جنوبی تاریخ ۶/۷/۷۶ به شرکت توتال فرانسه واگذار گردید. و در شهریور سال ۸۱ با همکاری موثر متخصصین و نیروهای کارشناس شرکت ملی گاز بطور کامل راه اندازی گردید. روزانه ۵/۵۶ میلیون متر مکعب گاز از دو سکوی سر چاهی برداشت و به صورت سه فازی شامل گاز، میعانات گازی و آب به وسیله دو خط لوله زیر دریایی ۳۲ اینچ به فاصله ۱۰۵ کیلومتر به خشکی منتقل می گردد. به منظور محافظت از لوله ها و جلوگیری از خورندگی آنها ماده شیمیایی گلایکول از طریق ۲ خط لوله ۵/۴ اینچ به سکوها منتقل و به خط لوله تزریق می شود.
پالایشگاه سوم (فاز چهارم و پنجم)
عملیات توسعه فازهای۴و۵ میدان گازی پارس جنوبی در مرداد ماه ۱۳۷۹ به کنسرسیومی متشکل از شرکت های انی، پتروپارس و نیکو واگذار گردید. و در بهمن ماه ۱۳۸۳ با همکاری موثر متخصصین و نیروهای کارشناس شرکت ملی گاز بطور کامل راه اندازی شد. در هر فاز دو سکوی عملیاتی سر چاهی نصب شده است که هرکدام پذیرش ۱۲ حلقه چاه دارند. روزانه ۵/۵۶ میلیون متر مکعب گاز از مخزن برداشت و بصورت سه فازی شامل گاز ، میعانات گازی و آب به وسیله دو خط لوله زیر دریایی ۳۲ اینچ به فاصله ۱۰۰ کیلومتر به خشکی منتقل می گردد.
پالایشگاه چهارم (فاز ششم، هفتم و هشتم)
عملیات توسعه فاز های ۶، ۷ و ۸ میدان گازی پارس جنوبی – در بهمن ماه ۱۳۸۲ بصورت بیع متقابل توسط کنسرسیومی متشکل از شرکت ایرانی پتروپارس، سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، دو شرکت ژاپنی Toyo و JGC و شرکت Daelim از کره جنوبی آغاز و در مهر ماه ۱۳۸۷ به بهره برداری کامل رسید. پالایشگاه چهارم گاز پارس جنوبی شامل دو بخش دریائی و خشکی است و در سه فاز با ظرفیت برداشت و فرآوری ۱۱۰ میلیون متر مکعب و برای هرفاز ۷/۳۶ میلیون متر مکعب طراحی شده است. بخش دریائی آن متشکل از سه سکوی مستقل سر چاهی (SPD7)، (SPD8) و (SPD9) شامل ۱۰ چاه برای هر سکو است که توسط سه خط لوله دریائی ۳۲ اینچ بطول ۱۰۵ کیلومتر، گاز ترش و میعانات گازی و محلول گلایکول را به پالایشگاه ساحلی انتقال می دهند.
بر اساس طراحی اولیه روزانه ۱۰۴ میلیون متر مکعب گاز خشک تولیدی فاز های فوق توسط خط لوله پنجم سراسری گاز(IGAT5) به طول ۵۱۶ کیلومتر برای تزریق به چاههای نفت آغاجاری ارسال خواهد شد. همچنین در این پالایشگاه امکان ارسال گاز به پالایشگاه اول و پنجم و پالایشگاه جم بعنوان تامین بخشی از خوراک ورودی آنها وجود دارد .
پالایشگاه پنجم (فاز ۹ و ۱۰)
عملیات توسعه فازهای ۹و ۱۰ میدان گازی پارس جنوبی در عسلویه به کنسرسیومی متشکل از شرکت های GS,OIEC,IOECواگذار گردید. و در شهریور سال ۸۷ واحدهای تصفیه گاز در سرویس قرار گرفته و در اردیبهشت سال ۸۸ با راه اندازی واحد های فرایندی بطور کامل به بهره برداری رسید. در هر فاز دو سکوی عملیاتی سر چاهی نصب شده است که هرکدام پذیرش ۱۲ حلقه چاه را دارند روزانه ۵۶.۵ میلیون متر مکعب گاز از مخزن برداشت و بصورت سه فازی شامل گاز، میعانات گازی و آب به وسیله دو خط لوله زیر دریایی ۳۲ اینچ به فاصله ۱۰۵ کیلومتر به خشکی منتقل می گردد.
