این پالایشگاه در سال ۱۳۵۶ با ظرفیت ۸۰ هزار بشکه در روز توسط شرکت UOP طراحی پایه و توسط شرکت SNAM-Progetti طراحی تفضیلی و احداث شده است. در سال ۱۳۷۱ نیز با تلاش متخصصان داخلی ظرفیت این پالایشگاه به ۱۱۰ هزار بشکه افزایش پیدا کرد. این شرکت پالایشی دارای ۱۵ واحد پالایشی جهت انجام فرایند تصفیه ی نقت خام و تبدیل آن به فراورده های نفتی و همچنین ۸ واحد سرویس های جانبی برای پشتیبانی از فرایند تولید می باشد.
در سال های گذشته به دلیل توقف کامل سوآپ نفت خام از کشورهای همسایه ی شمالی، نفت خام مصرفی این پالایشگاه از طریق خط لوله ی ۱۶ اینچی از میادین جنوب کشور دریافت می گردد. در این پالایشگاه علاوه بر نفتای سبک و سنگین، گاز اتان و بنزن نیز تولید و به عنوان خوراک پتروشیمی تبریز تحویل می شود.
این پالایشگاه نیز به منظور ارتقای کمی و کیفی محصولات خود با تاکید بر تولید بنزین استاندارد، سه واحد:
- تصفیه ی نفتای سنگین
- تبدیل کاتالیستی با احیاء مداوم (CCR)
- استحصال بنزن (تقطیر استخراجی)
را طراحی و احداث کرده است. این مجتمع پالایشگاهی برنامه ریزی های لازم را به منظور اجرای بزرگترین طرح زیست محیطی در قالب چهار پروژه ی:
- تصفیه ی نفت گاز (ظرفیت ۳۰ هزار بشکه در روز)
- استحصال گوگرد از فراوردههای تولیدی و بازیافت گازهای انتهایی گوگردسازی
- بازیافت گازهای ارسالی به سیستم مشعل
- گرانول سازی گوگرد
انجام داده است. شرکت نفت پالایش تبریز همچنین در آستانهی تولید روغن های صنعتی، روغن های دیزلی و بنزینی، تک گریدی و چند گریدی و ضد یخ به ظرفیت ۴۰ هزار تن در سال می باشد.
